002.
Chemicaliën in sportkleding.
INSPIRATIE
EEN SELECTIE VAN ALLE DINGEN DIE ONS INSPIREREN
Een van de meest voorkomende problemen in de sportkledingindustrie is het gebruik van chemicaliën. Omdat de vraag naar betere prestaties vanuit de consument toeneemt, hebben bedrijven nieuwe manieren ontwikkeld om specifieke eigenschappen in sportkledingproducten te bereiken. Meestal als je waterdicht, winddicht, vochtafvoerend of kreukvrij ziet, zijn de producten behandeld met chemicaliën. Dit zorgt voor een fascinerend dilemma: sporten zou ons gezond moeten maken, dus waarom gebruiken we er mogelijk schadelijke chemicaliën in?
02.prestatie producten
03.meer chemicaliën
Er moet onderscheid worden gemaakt tussen schadelijke en niet-schadelijke chemicaliën. Als we aan chemicaliën denken, associëren we ze vaak met lozingen van chemicaliën of andere negatieve connotaties. Wat we vergeten is dat alles letterlijk uit chemicaliën bestaat en dat we ze nodig hebben om te overleven. Water (H₂O) is een chemische stof, net als zout (NaCl) en glucose (C₆H₁₂O₆). Er bestaan miljoenen chemische stoffen in de natuur die elk een doel dienen en dit aantal neemt toe naarmate wetenschappelijk onderzoek en technologie vorderen. Veel chemicaliën zijn essentieel voor het leven, maar er zijn ook veel door de mens gemaakte (synthetische) chemicaliën die zowel ons als het milieu kunnen schaden.
Enkele van de meest beruchte schadelijke chemicaliën in sportkleding zijn PFAS en BPA. Ze bieden eigenschappen die je training ten goede kunnen komen, maar blootstelling eraan is in verband gebracht met verschillende gezondheidsproblemen. Het is nog onduidelijk hoeveel van deze chemicaliën je lichaam binnensijpelen via kleding, maar we vergelijken het vaak met zwemmen in de buurt van een haai. Natuurlijk, hij zal je misschien niet aanvallen, maar zou je daar liever gewoon niet willen zwemmen?
04.een dystopische wereld
Dus hoe weet je of deze chemicaliën in je sportkleding of kleding zitten? Hoewel je er nooit helemaal zeker van kunt zijn, bijvoorbeeld door kruisbesmetting in toeleveringsketens, zijn er manieren om het risico te minimaliseren. Controleer eerst of bedrijven iets vermelden over hun productieprocessen, kleurstoffen en afwerkingen. Als er niets wordt vermeld, is dat meestal geen goed teken, omdat fabrikanten vaak voor de goedkoopste opties kiezen als merken geen specifieke eisen stellen. Ten tweede, zoek naar certificeringen of praktijken die merken volgen. Deze omvatten Bluesign, GOTS, OEKO-TEX of de ZDHC MRSL (ja, dat is een mondvol). Deze certificeringen laten zien dat toeleveringsketens ernaar streven om bepaalde schadelijke chemicaliën te vermijden. Hoewel ze geen perfecte oplossing zijn, omdat er voortdurend onderzoek wordt gedaan naar nieuwe chemicaliën en hun impact, zijn ze toch een goed begin.